Nandito Naman Ako (10 October 2007, Wa, Upper West, Ghana, West Africa)

“I’m sorry about the decision ng parents natin.” Sabi mo sa akin noon ng mapag-isa tayo sa verandah.

“I can’t blame them good catch kasi ako eh.” Pagbibiro ko pa. Pinipilit kong pagaanin ang sitwasyon natin. Alam ko nahihirapan ka rin tanggapin ang susuungin nating dalawa.

Tumawa ka. Pero nasa mga mata mo ang lungkot.

“May boyfriend ka bang iiwan?” Usisa ko.

Tumango ka. Mapait kang napangiti. “Magulo na rin naman ang relasyon namin. Lagi kami nag-aaway. Ikaw ba?”

“Matagal na kong single eh.”

“Ganon? Yang pogi mo single? Or ayaw mo lang ng commitment.”

“Hahaha…Well, pagod na rin ako kakarelasyon kaya tinigilan ko muna.”

“At heto ka ngayon bigla magkakaroon ng seryosong commitment.”

“Pareho lang naman tayo.”

“Sabagay…”

Natapos ang kasal. Walang honeymoon dumirecho na kami sa aking maliit na bungalow sa Quezon City. Unang gabi namin. Kapwa kami walang kibo sa kwarto, nakikiramdam sa kilos ng bawat isa.

“It’s okay kung kukunin mo ang right mo ngayon gabi Sam.” Walang gatol mong sinabi. Nagsusuklay ka ng iyong buhok sa dresser. Kakalabas mo lang ng shower non. Sinong hindi matutukso sa anyo mo na nakanighties at naaaninag ang magandang hubog ng iyong katawan.

“Sabagay matagal na rin naman akong tigang…” Pagbibiro ko. “Halika na rito.”

Tumawa ka. “Hmmm…di ba dapat kakargahin mo ko sa kama?”

“Eh skip na natin ‘yun napapagod ako eh.”

“Well, if you want it get it for yourself.”

“Di ba ikaw nag-offer? Ikaw dapat ang lumapit.”

“Baka gusto mo ako pa mag-off ng switch ng ilaw?”

“Yes please…” Sabay hikab ko.

“Hay naku … kaya siguro walang tumagal sa iyong babae. Masyado senorito.”

“Siempre bunso ako eh. Baby ako.”

“Ganon? Baka gusto mo ihele rin kita habang di ka pa matutulog?”

“Yes please…”

“Talaga lang ha…”

“Yep…tagal naman yang pagsusuklay mo. Halika na rito at patayin mo na ilaw.”

“Sandali na lang po senorito.”

Ilang minuto pa at pinatay na niya ang ilaw. Naramdaman ko ang pagtabi niya sa kama. Ahhh ang bango niya. Katahimikan. Nag-iinit ang buo kong katawan. Nakatagilid siya. Ako nama’y nakatihaya. Kapwa nakikiramdam. Di na ko nakatiis. Nangingibabaw ang pagkascorpio ko. Tumagilid ako sa side niya. Marahang dumampi ang aking labi sa balikat niya. Hinawi ko ang buhok niya at simulang halikan ang batok. Humarap ka sa akin. Hinalikan ko ang labi mo. Gumanti ka ng halik. Niyakap kita. Naglilikot ang kaliwang kamay ko. Dinama non ang mayaman mong dibdib. Napasinghap ka. Naglalaro na ang mga dila natin. Bumaba ang mga labi ko sa leeg mo, sa balikat hanggang sa magmistula akong sanggol sa dibdib mo. Napayakap ka sa akin.

“Ahhh Sam…” Anas mo. Lalo kong nilaro ng dila ko ang mga nipples mo sabay ng pagsipsip dito. “Ummm…”

Bumaba na ang kamay ko sa gitna ng kanyang mga hita. Basa na ito. Nilaro ng daliri ko ang basa ng kaangkinan mo. Napaliyad ka. Bumaba na ako sa gitna ng mga hita mo. Ibinuka ko ito at inumpisahang sisirin. Naglumikot ang dila ko sa paglalaro ng kaangkinan mo. Nang maramdaman kong handa ka na tanggapin ako ay umibabaw na ako sa ‘yo. Muli kitang hinagkan. Ibinuka ang mga hita mo at inumpisahang ipasok ang aking ari. Nagulat ako virgin ka.

“Virgin ka pa?” Napatigil ako.

Halik ang sagot mo sa tanong ko. At muli mo akong niyakap.

Umulos na ako. Napapadiin ang yakap mo. Alam ko nasasaktan ka. Pero pinipilit ko pa ring dahan-dahanin ang pagpasok ko. Ilang minuto pa at nakaraos ako. May bahid ng dugo ang kobre-kama.

“I’m sorry. Masakit ba?”

Tumango ka at ngumiti. Pinaunan kita sa aking mga braso. Niyakap kita.

“Yaan mo I will be a good husband…” Bulong ko sa ‘yo.

“Dapat lang…” Sagot mo. Sumiksik ka pa sa aking braso.

Paggising ko ng umaga ay wala ka na sa tabi ko. Naamoy ko ang masarap na niluluto sa may bandang kusina. Di ko alam pero nakadama ako ng saya nang makita kang nakaduster, bagong ligo at nakabalot ang buhok ng tuwalya.

“Gising na pala ang senorito ko. Hindi pa po ako tapos magluto. Bumalik na muna kayo sa pagtulog.”

“ Okay lang ‘yun Inday. Sinisiguro ko lang na di mo ko tinakasan pagkatapos kitang nirape kagabi eh.” Biro ko.

“Rape? ‘yun ba tawag mo ron?” Napasimangot ka.

Tumawa ako. Di ko alam kung dapat kitang yakapin para mawala ang simangot sa mukha mo. “Maghahanda na ko ng lamesa.”

“Ako na po. Trabaho ko yan eh bilang maid mo.” Sabay ismid mo.

“Uyyy may libreng maid na pala ako. Ang ganda at ang seksi naman ng maid ko.”

“Umupo ka na nga sa lamesa. Kanina mo pa ko inaasar eh.”

Maayos naman ang buhay may-asawa ko. Hinahatid at sinusundo ko siya sa opisina niya sa Makati. Minsan kapag may oras ay sabay kaming nagtatanghalian dalawa.

“Pwede mo ba kami ipakilala sa poging kalunch date mo?” Bati sa kanya ng isang kaopisina minsang dinalaw ko siya sa opisina para sunduin magtanghalian.

“Oo ba. Girls, si Sam. Kung gusto niyong idate yan eh tig-iisang libo bayad.”

“1 thousand lang ba halaga ko?”

Naglabas ng isang libo ang isang kaopisina niya. “Oh akin na date mo?”

“Tig-iisang libong ektarya ng lupa ang sinasabi ko. Di pa ko tapos eh.” Dugtong ni Cindy. Napatawa ako.

“Kamahal naman yang kadate mo.”

“Siempre, asawa ko yan eh.” Sabay kawit sa braso ko. “Halika na honey.”

Napangiti ako ng lihim sa pang-iinggit niya sa mga kaopisina. Natuwa sa sinabi niya. Habang lumalaon nararamdaman ko nag-iiba ang nararamdaman ko sa ‘yo. May kakaibang saya kapag nakikita ko ang mukha mo sa umaga paggising ko. Lalo na kapag ngumingiti ka kapag napapansin mong pinagmamasdan kita.

“Baka mainlove ka sa akin sa katititig mo ha.” Biro mo habang sinusuklay mo ang mahaba mong buhok.

“Di ba pwede mainlove sa asawa ko?”

Di ka sumagot. Nakita kong ngumiti ka bahagya. Minsan naitanong ko sa ‘yo…

“Di mo pa ba ako mahal?”

Di ka sumagot. Hinagkan mo ang pisngi ko. Yumakap ka sa akin.

“Di mo ba ako tatanungin kung mahal kita?” Pangungulit ko.

“Bakit kailangan ko pang tanungin. Nararamdaman ko naman na mahal mo ako.”

Hindi ko mauwaan ang mga katagang binitawan mo. Hanggang isang araw…

“Pare di ba asawa mo ‘yun!” Turo ng kaopisina ko habang inginunguso kayo ng kasama mong lalaki na kumakain sa Via Mare.

“Kaopisina niya ‘yun. OT sila ngayon.” Nagpaalam ako sandali sa Wash Room. Tinawagan kita sa cellphone.

“Hi Cindy! Nasaan ka?”

“Nagdidinner kami ng kaopisina ko. Ikaw nasaan ka?” Sagot mo.

“Saan kayo nagdidinner?”

“Sa McDonalds lang. Nasaan ka ba?”

“Nasa Via Mare kami ng mga kaopisina ko.”

Naputol ang linya ng cell mo. Paglabas ko ng Wash Room ay wala na kayo ng kasama mong lalaki. Nakita kong sumakay ka ng kotse nito sa labas ng restaurant. Hindi ko maunawaan pero nakadama ako ng galit sa pagsisinungaling mo. Selos sa lalaking kasama mo. Pagkatapos naming magVia Mare ng mga kaopisina ko ay pumunta kami ng Nakpil at uminom. Lasing ako ng umuwi. Sinalubong mo ako sa pinto. Hindi kita pinansin. Dumirecho ako ng kusina. Kumuha ng beer. Binuksan ko ito at dinala sa may sala. Binuksan ko ang t.v.

“Gabi na umiinom ka pa. Mukhang kagagaling mo lang sa pag-inom eh.”

“At least ako galing sa pag-inom. Ikaw saan ka galing?”

“Nakita mo kami sa Via Mare?”

“Nakita ka ng kaopisina ko. Itinuro ka niya sa akin. At nakita ko nagmamadali kayong umalis ng lalaking kasama mo. Sumakay ka sa kotse niya.”

“Hinatid niya ako sa office uli.”

“Sino ba ang lalaking ‘yon?”

“Ex-boyfriend ko. Napadaan lang sa opisina. Nangungumusta.”

“Huh! Bakit kailangan mong magsinungaling na nasa McDonalds ka?”

“Ayoko na kasing magtanong ka pa ng magtanong eh.”

“Kaya ba hindi mo ako kayang mahalin? Kasi nagkikita pa kayo ng ex-boyfriend mo?”

“Kanina lang kami uli nagkita, Sam.”

“Yeah right.”

“Matulog na tayo tama na yang pag-inom.”

“Pinipigilan mo ako?”

“Oo, pinipigilan kita. Dahil di ko gusto ang amoy ng alak. Kaya tumigil ka na ng kaiinom.”

“This is my house. I can do what I want here!”

“Ganon? Baka nakakalimutan mo asawa mo ako. This is my house too.”

“Ah really? Then tell me kung asawa kita bakit di mo ako mahal?”

“Bukas na tayo mag-usap. Walang patutunguhan ang pagtatalo natin eh. Wag kang tatabi sa akin na amoy alak ka.”

Pero dahil galit ako. Wala akong pakialam na tumabi sa kanya sa kama. Naghubad lang ako ng damit at pabagsak akong humiga sa tabi niya. Paggising ko kinaumagahan ay wala ka na. May almusal sa lamesa. Nang sunduin kita sa opisina niyo ay wala ka pa ring kibo.

“Disappointed ka ba hindi ex-boyfriend mo ang sumundo sa ‘yo?”

“Stop it Sam.” Pigil ang inis mo.

“Why?”

“Why? Dahil kung di ka titigil sa pangungulit mo about my ex-boyfriend bababa ako ng kotse mo.”

“Bababa ka sa gitna ng EDSA?”

“Pababayaan mo akong bumaba sa gitna ng EDSA?”

Hindi na ako kumibo hanggang makarating kami ng bahay. Nagluto ka ng dinner. Nasa terrace ako. Umiinom ng beer.

“Kain na tayo. Beer na agad yang iniinom mo.” Tila inis mong sabi.

“Mauna ka ng kumain. Wala akong gana.”

“Ok. Bahala ka.”

Ilang araw na ganoon. Hanggang di mo na nakayanan. “Uuwi muna ako sa bahay namin sa Makati. Kailangan ni Mama ng kasama. Pumunta ng Davao ang Papa.”

“Siguraduhin mo lang na sa bahay nyo sa Makati ka uuwi.” Tuya ko.

“Somosobra ka na sa ginagawa mo sa akin.” Galit na sabi mo. “Para isang beses ko lang nakasama sa dinner ang ex-boyfriend ko akala mo sobra-sobra na ang kasalanang ginawa ko.”

“Paano ako nakakasigurong di mo ko pinipindeho. Nakakatatlong buwan palang tayo nakikipagdate ka na sa ex-boyfriend mo? Mas magaling ba siya sa kama kesa sa akin?”

Isang mariing sampal ang dumapo sa pisngi ko. Umalis ka ng gabing ‘yun. Di ka umuwi ng ilang araw. Di rin kita sinundo. Tumawag ang mama mo.

“Nag-away ba kayo ni Cindy?”

“Opo…” Mahina kong sagot. “Kumusta siya?”

“May sakit si Cindy eh. Ayaw padala sa hospital. Ilang araw ng may lagnat.”

Di ko alam kung paano ako nakarating agad sa Makati ng 30 minutes. Parang natunaw ang puso ko nang makita kita na namumutla. Inuubo ka. Pinilit mong ngumiti.

“Dadalhin kita sa ospital…”

Tumango ka. Nakita ko nalaglag ang luha sa mga mata mo. Niyakap kita. Mahigpit. Namiss kita ng husto.

“Bakit ang tagal mo akong sinundo? Kita mo nagkasakit tuloy ako.” Paglalambing mo sa gitna ng mga hikbi mo.

Naiyak ako sa awa sa ‘yo. “Kasi asshole ako…”

Pinahid mo ang luha sa mga mata ko. “Hinde. Seloso lang ang asawa ko. Pero mahal ko siya kahit makulit.”

Ako na yata ang pinakamasayang lalaki sa mga oras na ‘yun ng marinig ko ang mga sinabi mo.

“Mahal pa ba ako ng asawa ko?” Usisa mo.

“Siempre naman. Di ba ito nga nagkakandarapa sa pagsundo sa ‘yo?”

Isang matamis na ngiti ang sumilay sa labi mo. “Wag ka ng magseselos ha? Dalhin mo na ako sa doctor para gumaling na ako. Gusto ko na umuwi sa atin eh. Namimiss na kita. Namiss mo ako?”

“Oo naman. Araw-araw na wala ka sa bahay natin.”

“Kaya mo ba akong kargahin?” Nakahilig ka sa dibdib ko.

“Siempre, asawa kita kahit kasing bigat ka ng balyena kakargahin kita.”

Ilang araw din sa hospital si Cindy. Pero ang mga araw na inilagi niya sa hospital ang pinakamasayang araw naming bilang bagong mag-asawa dahil lalo kaming nagkalapit. Sure na ako may makakasama na ako sa aking pagtanda.

- The End -